Aanbesteden. Het is een van die zaken die lijken te ‘moeten’ van Europa. Maar dat is niet helemaal waar. En zeker niet binnen het sociale domein. Om te beginnen ‘moet’ aanbesteden alleen wanneer het bedrag hoger is dan € 207.000 (voor de centrale overheid is dat € 134.000). Ook bij B2-diensten (op het gebied van gezondheidszorg, maatschappelijke dienstverlening, onderwijs en arbeidsbemiddeling) is aanbesteden niet nodig. Van deze B2-diensten vindt ‘Europa’ dat alleen nationale organisaties ze kunnen uitvoeren.
In al deze gevallen kun je nadenken over alternatieven, zoals:
Sommige gemeenten nemen zelf het voortouw en kiezen – als de wet dat toelaat – voor een alternatief voor aanbesteden. Niet alleen omdat de procedure vaak eenvoudiger is en daardoor minder (belasting)geld kost, maar ook omdat ze een goede werkrelatie hebben met aanbieders van zorg en welzijn. Vaak zijn dat organisaties die al hebben laten zien dat ze innovatief zijn, dat ze de transities kunnen vertalen in nieuwe kansen en dat ze goed kunnen samenwerken.
Kortom, organisaties die een heldere visie en strategische koers hebben ontwikkeld en die volgen. En zeker zo belangrijk: organisaties die deze visie consequent uitdragen naar belanghebbenden, zoals de gemeentes en hun inwoners.
Aanbesteden is dus zeker niet altijd een moetje. Hebt u een goede werkrelatie met de gemeente waarin u actief bent, dan kunt u ook zelf het gesprek aangaan over manieren om de samenwerking in de toekomst op een efficiënte manier voort te zetten.
Voor meer informatie: lees het artikel over alternatieven voor aanbestedingen in ons e-zine.