Annemie Gielen | 10 november 2014 15:50

Optreden Heleen Dupuis doet reputatie toezicht in zorg geen goed

Het was een slechte week voor de reputatie van het toezicht in de publieke sector. De conclusies van de commissie-Van Vliet over de woningbouwcorporaties logen er niet om. Toen was er het interview met Heleen Dupuis, voorzitter van de raad van toezicht van Woonzorgcentra Haaglanden (WZH) in de talkshow Pauw. Aanleiding was een interview in het Algemeen Dagblad over misstanden in een WZH-locatie met de dramatische kop: ‘Soms loopt de urine langs haar enkels’.

Reputatie

Een sterke reputatie steunt op pijlers zoals consistentie, authenticiteit en transparantie. En juist daar ging het mis. Want we kregen om te beginnen niet één Heleen Dupuis te zien, maar een stuk of drie. En allemaal hadden ze hun eigen boodschap.
De eerste was emotioneel en greep elke kans aan om te benadrukken hoe vreselijk het is om een dementerende partner te hebben. Zij kon het weten want ook Dupuis’ overleden echtgenoot leed aan Alzheimer. Haar ongetwijfeld authentieke poging tot begrip mondde echter uit in een diskwalificatie van partners van dementerenden als door emoties overspoelde mensen die het zicht op de werkelijkheid kwijt zijn.
Daarnaast kregen we een ietwat arrogante Heleen Dupuis te zien. Iemand die zuchtte als er volgens haar onwaarheden verteld werden, maar geen transparante antwoorden gaf en sommige zaken zelfs glashard ontkende. Een voorbeeld: het AD-artikel meldde dat er in de betreffende WZH-locatie ’s middags structureel geen personeel aanwezig was, wat door Dupuis werd afgedaan met “kan niet waar zijn”: WZH heeft toch twee gouden keurmerken!
Ten slotte was er nog een derde Dupuis: de VVD-senator die meer begaan was met de oplopende kosten van de langdurige zorg in Nederland dan met de problemen van bewoners van de Woonzorgcentra Haaglanden.

Oplossingen zoeken

Die drie versies van Heleen Dupuis zaten haar rol als voorzitter van een raad van toezicht in de weg. Want daarvan verwacht je dat hij/zij leiderschap toont, de problemen van bewoners serieus neemt en bereid is om oplossingen te zoeken. Op al die fronten kwam ze niet uit de verf en leek ze niet opgewassen tegen de scherpe vragen van Jeroen Pauw.
Het interview met Heleen Dupuis kent daarom vooral verliezers. De bewoners van WZH-locaties, hun familieleden en zeker ook de medewerkers. Alle raden van toezicht in het publieke domein die hun taak goed uitvoeren. En niet te vergeten Heleen Dupuis, die zeker als hoogleraar Medische Ethiek een grote staat van dienst heeft.

Mediatraining

Het lijkt erop dat Dupuis vooraf geen goede mediatraining heeft gehad. Een training die je laat voelen hoe het is om bij Pauw onder vuur te liggen. Een training waarin je oefent met een centrale boodschap en met voldoende aanknopingspunten om lastige vragen daadwerkelijk te beantwoorden. En vooral een training die ingaat op de effecten van lichaamstaal. Want het is opmerkelijk dat Dupuis bij Pauw benadrukte dat ze het over feiten en niet over beelden wilde hebben. Terwijl ze door haar eigen (non-verbale) optreden geen feiten rechtzette maar wel het de slechte reputatie van het toezicht in het publieke domein bevestigde.